Mια επιστολή του ποιητή στο φίλο του Ι.Καμπελή

 

Σε ένα γράμμα του στο φίλο του Ι.Καμπελή, o Ελιγιά, έγραφε μεταξύ άλλων τα εξής, που φανερώνουν ανάγλυφα την ψυχοσύνθεση του και τον ιδιότυπο χαρακτήρα του:

 

«…. Ώ, πόσο ήθελα και γω να μπορώ να πω δύο λόγια γκαρδιακά στους φίλους μου Χριστιανούς, βγαλμένα από τα βάθυα της ψυχής μου ενός ταπεινωτάτου εργάτου των Ελληνο-εβραϊκών γραμμάτων. Μα η ιδιότης του Δημόσιου υπαλλήλου δεν πιστεύω να μου επιτρέπει. Ας είναι. Ρίχτε τις βάσεις μιας πνευματικής, εκπαιδευτικής, διανοητικής (ξέρω κι εγώ;) Οργανώσεως που να γνωρίση το πνευματικό παρελθόν και το μέλλον των δύο φυλών μας. Δεν είναι μονάχα στο οικονομικό και το κοινωνικό επίπεδο που πρέπει να γίνει δουλειά, αλλά προ παντός το πνευματικό. Όταν το εβραιόπαιδο γνωρίση απ’ την καλή τον Ελληνικό πολιτισμό,το παρελθόν μα και την ευγενικιά προσπάθεια, προς δημιουργίαν μιας νεώτερης, ελληνικής πνευματικής κινήσεως, πιστεύω πως τότε δεν θα τρέχη πίσω από τα λογής λογής παριζιάνικης προελεύσεως πνευματικά κατατόπια για τη διανοητική του δίψα…»

Γ.Κ.Ζωγραφάκης, Ποιήματα, Σύλλογος « Μπενέ-Μπερίθ»,Θεσσαλονίκη,1938,σελ.xxi